καταιτιάομαι

καταιτι-άομαι,

A accuse, arraign,

ἀλλήλους Hdt.6.14

; τί σαυτὸν ἀδικῶν τὴν τύχην καταιτιᾷ; Men.618;

τινὰ περί τινος D.57.27

;

τινὰς ἀσεβείας D.C.68.1

, cf. J.AJ8.13.3; τινα c. inf.,

Χρήματα εἰληφέναι D.C.Fr.104.3

; τινος X.Cyr.6.1.4(v.l.): abs. in med.sense, accuse one another, Hdt.5.92.γ:—[voice] Pass., PTeb.64 (a).84 (ii B.C.).

2 c. acc. rei, lay something to one's charge, impute,

ἀμαθίαν Th.3.42

;

καταιτιώμενος ταῦτα D.21.118

.

II [tense] aor. 1 part. [voice] Pass. καταιτιαθείς in pass. sense, accused person, defendant, οἱ κ. Th.6.60, Plb.30.32.11; οἱ ἐκ τοῦ Περσικοῦ πολέμου κ. Id.3.5.4: c. inf.,

καταιτιαθεὶς ταῦτα πρᾶξαι X.HG1.1.32

; so also

οἱ κατῃτιαμένοι Plb.32.3.14

;

κατῃτιᾶσθαι τὴν κλοπήν D.S.4.31

.